AŞK ESSİN, AŞK OLSUN..

Aşk gökte süzülüyordu, gülümsüyordu, mutluydu. Hava açıktı, Güneş yüzünü saklamıyordu bu gün, açmıştı buluttan perdelerini el sallıyordu dağlara, denizlere.

Meltem esti aşkın üzerine, saçlarını savurdu, kokusunu aldı , dağıttı peşi sıra; önce toprakta bıraktı, sonra gülde en son bülbülde.

Toprak çekerken aşkın kokusunu içine; bir yaprak düşürdü dalından ağaç. Bir meltem esti yaprağa, gök yüzünde toprak ona sarılana kadar süzüldü, süzüldü süzüldü.

Aşk esti , yaprak süzüldü .Buna ne gökyüzü dayanabildi ne de toprak. Aşk sardı onları, o günden beri birbirlerine bakar dururlar ve o günden beri gökyüzü her ağladığında toprak gözyaşlarını siler, gökyüzü her güldüğünde toprak çiçek açar.

Gül saklamak istedi aşkın kokusunu ama tutamadı küçücük bedeninde. Oysa ne de yakışmıştı o koku güle, mutluluk kokusuydu bu, sevgili kokusu. .

Aşk esti, gül kokusu ,misk kokusu oldu. Aşk esti, gül kokusu sevda kokusu oldu ve aşk esti bülbül güle yandı, tutuştu.

 Olacak o ya ; bülbül gülü sevdi, ateş suyu. Dünya Ay'ı sevdi, Bulut dağı..Ve Allah öyle istedi Adem Havva'yı sevdi. Aşk esti, aşk oldu.