Amma çok seviyordu İbrahim Tatlıses'i. Keşke onun üzerinden bu kadar kötü espriler yapmasa diye düşünmekten kendimi alamadım. Kader işte, bu da İbrahim Tatlıses'in nazar boncuğu olsun , ne deyim.
O değil de Müslüm Gürses'i de kaybettik. Bu olay beni üzmedi değil, ama "Allah Rahmet Eylesin" deyip geçebiliyordum. Ama anlaşılan Ezgi için bu konu kapanmış değildi. Israrla "Mezarını ziyaret etmeliyiz.. O bizim babamızdı. Müslüm Babaaa." diye sloganlar atıyordu. Herkes ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu kadar güzel bir kız "Müslüm Babaaa..." diye bağırınca, Müslüm Baba hayranı olmayanın bile hayran olası geliyordu anlaşılan.
Ezgi'yi kenara çektim ve onun anlayacağı dilden konuşmaya çalıştım ; " Bak Ezgi kendini rezil ediyorsun. Hiç bir kıza böyle bağırmak yakışıyor mu?. Hem herkes Müslüm Gürses'i sevmek zorunda değil." dedim.
"Ne diyorsun sen, o bizim sanatçımız taaam maa? " dedi, ben de anlayabileceği diğer bir dilden konuşma kararı aldım. "İnsanlar 2'ye ayrılır yavru.. Bir Müslümler, bi de gayri-müslümler" dedim ve kendimden iğrendim. Ama anlaşılan o ki, bu espri Ezgi'nin hoşuna gitmişti ve ne demek istediğimi anlamıştı.
"Hay allah yaa, kaybakamcııımmm... Sen beni güldürdünn..hahaha slşdjsdsjfj....blabla." Neyse ki konuyu değiştirmiştim, artık bağırmıyordu.
Ezgi'nin yanından ayrıldıktan sonra uzun bir süre kendime gelemedim. Bu kız şaka gibiydi ve bu şaka hep bana yapılıyordu. Artık dualarımda ilk sıraya bir kaç ünlü ismi yerleştirmeye karar verdim; "Allah'ım.. Şu Ezgi kulana akıl, fikir ihsan eyle. Ve lütfen, lütfennn... İbrahim Tatlıses'e, Orhan Gencebay'a Uzun ömürler nasib eyle. Ezgi kulun onların ölümlerini kaldıramaz. Gerekirse Ezgi'nin ömründen al, onlara ver. Gerçekten hiiçç şikayet etmez, biliyorum. Aksi taktirde Kaybakam kulun da bunu kaldıramayacak. Aminn....".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder