Oysa ikisi de çok sevmişti..
Sevginin anlamını birbirinde öğrenen iki ergendiler önce. Bazen sevgili olmakla evli olmak arasındaki farkı ayırt edemiyor olsalar da ayırt etmek için de ayrı bir çaba sarf etmiyorlardı.
En yakın erkek arkadaşından bile yakın oluyordu kız ona. O da kızın sırlarını, dertlerini, dedikodularını sıkılmadan dinleyebiliyordu.Artık Hayat onlar için tekti ; hayatın "biz" evresini yaşıyorlardı.
Geçen zaman onların pembe gözlüklerini çıkardı gözlerinden. Hayatın "biz" evresinden sıkılmaya başladılar. Sebep önemli değildi şu an için, sonuç önemliydi. Sonuç ayrılıktı, belliydi...
Ağlamalar, sızlamalar, sarhoş olmalar... Bunların hepsi bu sonucun yan etkisiydi. Ve her hasta buna katlanmak zorundaydı.
Katlanamayanlar "biz" olurken, katlananlar "yok" oldu gitti...
Hayat ne garipti..
Oysa herkes sevmişti..
" Kaybakam Hanım" gece gece blog'lar arası serüvenime sanırım bu yazınız ile son veriyorum. 22 yaşında bir adamın yaktınız ya pes vallahi. Sabah iş yerine bir enkaz olarak gideceğim yazınız da "yıkım ekibim".
YanıtlaSil