Heyecanlıydı , bu ilkti onun için. Ama heyecanını da belli etmek istemiyordu. "Üzgünüm, beklettim." sesiyle irkildi. Hemen toparlandı; "Önemli değil" dedi.
Elinde 2 şarap kadehiyle gelmişti yanına, o çok bahsettiği şarap koleksiyonundan bir parçayla birlikte koltuğun diğer köşesine oturdu. "Hasta mısın? İyi görünmüyorsun." dedi. " Hayır ..evet... hayır.. Aslında ..." dedi kadın ve sustu. Gülümsedi yakışıklı onun yüzüne ve " Tamam " dedi. Anladım manasında dediğini biliyordu kadın, ama bu içini rahatlatmıyordu.
Aslında birbirini tanımıyorlardı, ama neden bu eve gelmeyi kabul etmişti ki? Ya da o neden kadını bu eve davet etmişti? İkisi de bu soruların cevabını bilmiyordu.
Kadın " Aslında gitsem iyi olacak, kendimi iyi hissetmiyorum." dedi. Yakışıklı "Hemen mi? Birer kadeh bir şeyler içseydik." diyebildi, ısrar etmedi. Kadın mantosunu giydi, çantasını aldı ve " Bu gün.." dedi, "Bu gün hiç olmamış gibi olabilir mi?" dedi ama için için "Kocamın haberi olmasın. Yaptım bir cahillik. Ben ettim sen etme" diye bağırdı o büyük evde. Yakışıklı sessiz, mahcup "Tamam. Problem yok." dedi.
Kadın evine geldi, her zaman ki gibi montunu askının sağ baş köşesine astı. Çantasını ve ayakkabılarını dolaba kaldırdıktan sonra çocuk odasına doğru ilerledi. Minik Melek hala uyuyordu. Uyuyan Meleği uzun uzun seyretti. Minik ellerini öptü, bukleleriyle oynadı.
Kapının kapanış sesini duydu kadın; "Hayatım?" diye seslendi. Ses gelmeyince odadan çıktı, ara hole doğru yürüdü. Adam ve kadın holde karşılaştılar. Kadın adama sımsıkı sarıldı; "Hoş geldin hayatım. Seni çok seviyorum." dedi. Adam şaşkın, sessiz.
Birlikte yemek masasına oturdular. Kadın onun tabağını özenle hazırlayıp önüne koydu. Kendine de az biraz makarna, salata alıp ona yakın olan sandalyeye oturdu. "Bu gün işin nasıldı?" dedi kadın, "İyi" dedi adam. Belli ki bir şeye canı sıkkın. Ama korkuyordu kadın ne oldu demeye. Vereceği cevabı duymak istemeyebilirdi. Sonra kendi işiyle ilgili konuşmaya başladı; "Ben de bu gün evrakları tamamlayabildim. Biliyorsun, uzun zamandır bununla uğraşıyorum." .. "Neden?" dedi adam..Kadın afalladı; "Tabi ki senin için, benim için, kızımız için.".. (Sessizlik).Dayanamadı kadın, artık ne olacaksa olsun diye düşünmeye başladı. Bir şeyler biliyordu kocası belliydi hareketlerinden. Hayır o bir hata yapmadan çoktan pişman olmuştu zaten. Neden gittim ki oraya diye daha çok kızdı kendine. Ağlıyordu, hem de hüngür hüngür ağlıyordu..
Adam şaşkın; "İyi misin? " dedi, kadın titriyordu. Cevap vermedi ama iyi olmadığı belliydi. "Neden ağlıyorsun? Her şey düzelebilir.Bana neden söylemedin? Bunu yapmış olman sana olan sevgimi azaltmadı. Sadece şaşırdım ben." . "Aman Allah ne diyor bu adam. Kimden öğrendi bu olayı. Vallahi bir şey olmadı ..."... diyecekken ;" Annem " dedi adam. Kadın "Annen mi?" (Yüksek sesle söylemişti.). "Hamile olduğunu annemden öğrendim."..( Sessizlik).
"Hamile miymişim?". ."
"Değil misin?"
Hafızasını yokladı kadın. "Test" dedi." O gün annenlere yemeğe gittiğimizde test yapmıştım" dedi. Ama onu lavoboda unutmuştu. Kocasına baktı, "Hamile miymişim?" dedi..
Adam gülümsüyordu. "Madem bilmiyordun da neden ağladın?" dedi.
Kadın; "Seni seviyorum." dedi. Gülüyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder