Kaybakam Hanım: SENİ ANAANN BENİM İÇİN DOĞURMUŞŞŞ CANIMM :)

"Her şey hazır değil mi Pelin?"

" Hazır pampa sen merak etme ;)"

"Sana güveniyorum arkadaşım, sen işini bilirsin ;)"

Her şey ne kadar da güzel hazırlanmıştı kim bilir. Ümran'ı alıp Serdivan'da Beyzade adındaki mekana getirmek ne kadar zor olabilirdi ki. Pembe bir yalann. Allah bile görmezden gelirdi bunu, ne de olsa o gün onun yarattığı bir kul için " İyi ki yarattın ya Rabb" ayini düzenleyecektik.

Ders çıkışı Pelin, Reyhan, Ümran, ben ve Esra durağa doğru ilerliyorduk.. Saat 19.38 filan olmalıydı. Çünkü 19.40 da o an gelecekti. Bakın 2 dk içinde neler değişti :

ÜMRAN : "Nereye gidiyoruz? Yurda yürümeyecek miyiz?"

PELİN : (...)

ESRA : (....)

REYHAN : (.......)

KAYBAKAM : "Bilmem ki ?.. Pelin?. Nereye gidiyoruz canım arkadaşım? ( Dişlerimi sıkarak)"

PELİN :" Mavi durağa digiyoruz ."

Şaşırmıştım. Gerçekten mavi durağa gidiyorduk. Bunu hepimiz biliyorduk. Ama Ümran neden biliyordu ki?. Neyse. Bu Pelinin Planıydı. Bir bildiği var diye düşünüyordum.

ÜMRAN : "Neden gidiyoruz oraya ?"

PELİN : " Sana sürprizimiz var.."

Haydaaa...... Ümran'a çaktırmadan Pelin'i cimcikledim.. Bu sürpriz bir parti olmalıydı. Kız doğum günü yapacağımızı anlamamalıydı. Sürpriz olacak olan alt tarafı bir pasta mıydı yani?.. Ah Peliiinnn..

ÜMRAN : " Bana doğum günü mü hazırladınız. Ah canım kardeşlerimmm.. Ne gereği vardı?"

PELİN : " Yuhh.. Sen nerden anladın?"

" Asıl sana yuhh Pelinn !." diyemedim tabi.. Neyse.. Olan olmuştu. Gidip orada pasta yiyecektik birlikte.. Ne de olsa düşünmemiz yeterdi. En azından niyet etmiştik.

19.40. Artık sürpriz partimiz yoktu.. Yani zaten partimiz yoktu ama en azından sürprizimiz vardı. Ta ki şu zamana kadar. Artık o da yoktu.

Belediye otobüsüne doluştuk. Beyzadenin önüne geldik ki ;

PELİN : " Acaba burada pasta var mı?"

(Girdiğim şoktan çıktıktan sonra)

KAYBAKAM:" Sen almamış mıydın?"

PELİN : " Bilemedim pampa. Bazı yerler kabul etmiyor ya. Ondan dedim belki burası da öyledir."

(Elim ayağım titreyerek) İçeri girdik.. " Pardon !.. Arkadaşımızın doğum günü var da. Sizde Pasta bulunur mu?" dedim. " Hayır, maalesef. Ama isterseniz hemen sipariş ederiz. " cevabını aldık . " Tamam iyi olur." dedim. Ve bir masaya oturduk. (En azından oturduğumuz masa cam kenarıydı).

Biraz muhabbet ettikten sonra dışarıda bir hareketlilik fark ettik. Bir telaş. Garsonlar bir o yana bir bu yana koşuşturuyor, bir kısmı da bir şey yakmaya çalışıyordu..Bir anda ( hani düğünlerde yere koyup yakılan fişekler var ya.. Adını unuttum. Onlardan yanmaya başladı). Işıkları söndü. Bir de havai fişekler atılmaya başlamasın mı !

" Eyvahh" dedim içimden. " B.ku yedik. Burası ne lüks yermiş. Bizim buradan çıkmaya paramız yetmez.."

Herkes benimle aynı düşünce de olmalı ki birbirimize saf saf " Ne ayak?" der gibi baktık. Derken bir pasta göründü.. " Allah'ım !.. Bu pasta bizim olmasın nolurr!" dileğimi de tuttuktan sonra pasta üzerimize üzerimize gelmeye başladı..

Ümran da şaşırmıştı. Canı arkadaşları onun için havai fişek attırmış olabilir miydi?. Ağzı açık pastaya baktığına göre neden olmasındı.. Birden irkildik :

"İyiki doğduunnn Aslııııı"..

" Ohh.." dedim içimden. Arka masa..;) Ama gülümsememi herkes fark etmişti. Dayanamadım hatta bastım kahkahayı. Baktılar baktılar, onlar da gülmeye başladılar.. " Vallahi Ümran, bize de sürpriz oldu :D" dedim..

Biz gülerken bir baktık ki, arkadan sessiz sessiz bir küçük pasta geliyor.. ( öğrenci pastası :).. Bir görseniz. İnsanın 'abi accık ta suyundan koyuver' diyesi gelir :D ) . Bağırmakla bağırmamak arası " İyiki doğdun Ümrannn" dedik.. Pastayı üfledik, yedik, içtik, geldik..:):)..

Aman canımm.... Ne önemi var ki pastanın..:) Önemli olan birlikte olmak değil mi?. Doğum günleri de en büyük bahanesi bunun işte..Havai fişek attıramadık ama kahkaha attırdık evvel Allah :D. En kötü günümüz bu olur inşallah :)..