AŞK-I ALLAH...

Allah'ım..

Çoğu zaman başıma bir felaket gelmeden seni hatırlayamıyorum , sen beni unutma.. Biliyorum.  Bir melek değilim, nihayetinde ben de bir insanım. Hatalarım olamaz mı?. Hatasız kul olur mu?.

Neden bilmiyorum.. Günah mı bilmiyorum, sadece dertleşmek istiyorum seninle. Yalnızca seninle..Seviyorum seni, her şeyden çok, herkesten çok. Ama bu Ali, Ayşe, Fatma'yı sevdiğim gibi bir sevgi değil. Adına ben sevgi diyorum, sen ne dersin bilmem. Çok daha başka.. 

Sen bilirsin beni , saf kalpliyim biraz.(birazdan çok da olabilir.).Bazen çamura düşüyorum. Ayağımın takıldığı da oluyor, arkadan itildiğim de. Ama en çok da düşeni tutmaya çalıştığım için düşüyorum. Tutmayayım mı?. 

Korkuyorum. Kimi zaman rüyamdan, kimi zaman yaşadıklarımdan. Ama çoğu zaman insanlardan korkuyorum. Yapabildiklerinden , yapabileceklerinden...Korkmayayım mı?

Allah'ım ?

Çocukken Duygu'yla gökyüzüne bakardık. Hani büyük yağmur bulutları var ya. Onları sen sanırdık. 

DUYGU : Bak !. Allah Baba'yı gördün mü?. Ne kadar da büyük?"

KAYBAKAM: İşşş... Kızım baksana .. Gittikçe büyüyor.

DUYGU : Neden büyüyor? O zaten büyük değil mi?

KAYB. : Kızım sinirlenmiş demek ki. Baksana .. Yağmur yağacak. Gök gürlerse sinirlenmiş demek işte.

DUYGU: Bize kızmış olmasın ?

KAYB. : Neden bize kızsın ki?

(gök gürülder)

KAYB. : Kaç kaç.. Bizi seviyor ki o. Eve gidelim diye , ıslanmayalım diye kızıyor. Fatma Hala gibi.

Biliyorum, bunları görüyordun.. Merak ediyorum, bize gülümsedin mi bir yerlerden.. Yine gülümse... Sev bizi.  O küçük çocukları sevdiğin gibi sev..

Zor günler yaşıyorum Allah'ım. Bize bir tek sen yardım edebilirsin.. Biliyorum, şefkatinden sual olmaz. Sar bizi Ya Rabb. Şefkatinle sar..

Bir huzur arıyorum..İçime doğacak bir huzur. Tıpkı Güneş gibi. Doğdukça hayat verecek bir huzur olmalı.  Sen gibi.. Sana sığınıyorum ..