Ne de güzel gülümsüyorsun..Gözlerinin içi gülüyor sen gülünce. Sen kim olduğunu iyi biliyorsun , bırak anlatayım da herkes bilsin.:)
Bir sen vardın bir de ben.. Vardı tabi birileri daha ama kimin umrunda.. Söyledim ya; bir sen vardın bir de ben... Sanırım dünya dönüyordu, zaman akıyordu ben farkında bile değildim.. Sahi, ne kadar çabuk geçmiş zaman ve ben seninle ne kadar da büyümüşüm..
Düşünüyorum seni ve daha düşünürken bile gülümsüyorum. Bu yine iyi benim için.. İlk zamanları hatırlıyorum da, sen aklıma gelince daha çok utanıyordum. Yanımda oturan annem ya da karşımda oturan babam seni düşündüğümü fark ederler diye hemen aklımdaki hayalini dağıtıyordum.. Düşün yani, ben bu kadar küçüktüm :). Ama sen içimde meğer ne kadar da büyükmüşsün.
Herkes aşkın tanımını yapıyor. Belki sıradan bir şeyler yazsam ben de tanımını rahatlıkla yapabilirim ve sanırım bir kaç yazımda da yaptım. Ama şu an bu yazıyı sana ithafen yazdığım için midir bilmem, aşkı anlatacak kelimeler bulamıyorum.. Sıradan bir tanım değil aşk. Ya da bu ne ise sana hissettiklerim, bunu anlatacak hiç bir kelime yok.
Aşkı anlatacak kelime bulamayınca , ben de refleks olarak sana yoğunlaşıyorum. Seni anlatacak bir kaç kelime bulabiliyorum en azından. Hatta bir tanesi var ki kendimi aşmışım gerisini sen düşün :D;
"Hiç kimsemin olmadığı kalabalığın içindeki, hiç kimse olmayan tek kişi sensin."( Edebiyat yapmaya çalıştımm:D). Ne yapayım, romantik olmaya çalışıyorum ama bir yerden sonra Kaybakam geri dönüyor.
Çoğu zaman romantik olamıyoruz biliyorsun , bu işler kesinlikle bize göre değil.:). Ama biz çok güzel dost, sırdaş, aile, eş olabiliyoruz..
Biliyor musun?
Biz en güzel sevmeyi becerebiliyoruz..:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder